Sa kakvim se oblicima nasilja najčešće suočavaju korisnici domova za decu bez roditeljskog staranja?

Iz Centra za zaštitu odojčadi, dece i omladine bez roditeljskog staranja objasnili su nam sa kakvim se oblicima vršnjačkog nasilja susreću korisnici ove ustanove i na koji način članovi ustanove sprečavaju pojavu nasilja među vršnjacima, kako je evidentiraju i staju na put.

Pre svega, bitno je istaći da je Centar za zaštitu odojčadi, dece i omladine državna ustanova socijalne zaštite, koja brine o deci bez roditeljskog staranja. Poznatiji je kao „Dom za decu u Zvečanskoj“ iako ukupno raspolaže smeštajnim kapacitetima za decu i omladinu, kao i majke i trudnice, u još šest objekata širom Beograda.

Centar ima višedecenijsko iskustvo pružanja usluge smeštaja za decu, koja su privremeno lišena neposredne roditeljske brige. To ne znači da su ih roditelji napustili, ali su privremeno ili trajno sprečeni da se o njima adekvatno brinu. Deca se u ustanove socijalne zaštite smeštaju uglavnom zbog zanemarivanja, ograničenih sposobnosti roditelja da brinu o detetu, nemogućnosti porodice da pruži brigu, zlostavljanja ili zloupotrebe deteta, nasilja u porodici...

Pored ovih razloga smeštaja, u oko 80% slučajeva ove porodice imaju manje ili veće materijalne teškoće, a značajan broj dece ima razvojne ili psihičke teškoće, ali to nisu i ne smeju biti primarni razlozi smeštaja.

Kada je reč o nasilju, ustanova ima obavezu i razvija sistem zaštite dece na smeštaju od zanemarivanja, zlostavljanja i zloupotrebe, tj. svih vidova nasilja prema Opštem i Posebnom protokolu o zaštiti dece od nasilja, koji predstavljaju strateške dokumente.

Svaka sumnja na događaj koji predstavlja ugrožavanje deteta, prema  propisanoj proceduri  se prijavljuje internom timu za zaštitu dece od zanemarivanja, zlostavljanja i zloupotrebe, koji ima zadatak da odmah, odnosno u roku od 72 sata, osigura bezbednost ugrožene dece, pribavi i sačuva dokaze o slučaju, kao i da obavesti nadležni centar za socijalni rad i/ili policiju koji dalje ispituju okolnosti slučaja.

Najveći broj do sada protokolisanih slučajeva se odnosi upravo na vršnjačko nasilje. Najčešći oblik nasilja je fizičko, uglavnom incidentno, u nastupu besa, jednokratno ili više puta ponovljeno, uz prateće zastrašivanje ili ponižavanje, mada se povremeno prijavljuju i slučajevi seksualne zloupotrebe, posebno kod dece, i žrtava i počinioca, koja su već imala takvu vrstu iskustva.

Najčešće su ugrožena deca mlađeg kalendarskog uzrasta, slabije telesne građe, sa smetnjama u razvoju, ili psihičkim teškoćama, oba pola, a najčešći počinioci su mladi starijeg uzrasta (najmanja razlika u uzrastu je 3 godine), snažnije telesne građe i sa agresivnim obrascem ponašanja uspostavljenim i pre dolaska u ustanovu.

Ukoliko vi ili neko iz vaše okoline trpi vršnjačko nasilje to možete da prijavite OVDE.